Zuhal'in Müzesi

21 Kasım 2012 Çarşamba

ANA ADI: ZUHAL

12 Eylülden beri resmen anneyim. Nüfus cüzdanındaki ana adı bölümünde adımın yazdığı bir kızım var. ANA ADI: ZUHAL yazıyor. Devlet resmen beni anne olarak atadı ama ben kendimi tam olarak atayabildim mi? Hala eksik birşeyler var. O kadar yorgunum ki, bu yorgunluk mu böyle hissettiriyor bilmiyorum. Cicim nerdeyse 1 saattir uyuyor ve ben yemek yapmak ya da evdeki diğer eksikleri tamamlamak yerine Gossip Girl seyrederek blog yazıyorum. Çünkü şu sıralar kendimi ifade edebileceğim tek yer burası. Uzun bir sürede öyle kalacak gibi. 1 yıl çalışmama kararı doğru bir karar mıydı bilmiyorum ama sanırım işe gitmek istiyorum. Yoksa kızımdan kaçmaya mı çalışıyorum? Neden bebeğim doğar doğmaz tüm annelik hormonlarım normal çalışmadı ki sanki. Benim diğer annelerden neyim eksik? Çok mu fazla kendimi düşünüyorum? Sorular, sorular, sorular...  Bütün gün emzirmekten mama yapmaktan ve kaka temizlemekten başka birşey yapmıyorum. ha bir de cicimi huysuzlandıkça omzumda taşıyorum ve aynı pozisyonda gazını çıkartıyorum. Bu yüzden sağ kolumun ağrısı hiç geçmiyor. ''Bebek taşırken kol da ağrır mı canım?'' demeyin. 4.150 kg bebek çıktı benim içimden. Bir yandan da büyüyor malum. Akşam babasının kucağına nasıl verdiğimi anlamıyorum vallahi. Aslında cicim çok huysuz değil, bakmayın öyle dediğime. Benim derdim kendimle. Yoksa benim kuzum dünya tatlısı. En iyi arkadaşım o olsun istiyorum. Umarım bunu başarabilirim. Tabi ilerde. Bu doğum sonrası zımbırtısı hafifleyip de onun bakımına alıştıktan sonra. Kendime zaman ayırabilmek istiyorum. Bu durumda konu zaman yönetimine dayanıyor elbet. Herhalde ben bunu beceremiyorum.Becerebilen varsa bana bir yol yordam göstersin. Doğumdan sonra nasıl başa çıkmış herşeyle bi anlatsın gözünü seveyim...

Not: Aslında daha çok yazmak istememe rağmen yazmaya başlayınca pat pat pat herşeyi anlatmak istediğimden yazılarım bir tuhaf ve karmaşık oluyor. O yüzden kısa kesiyorum. 
Bu da okuyana kıyağım olsun :))

2 yorum:

Mthrz dedi ki...

tüm hissettiklerin normal.eksik bir anne değilsin;) kendini kendin motive etmeye çalış.bence en zor ilk 40 yani lohusalık.sonrasında da ilk bir sene.ama büyüdükçe kendine zamanın artıyor.yani aslında gün geçtikçe kolaylaşacak inan.

Zuhal'in Müzesi dedi ki...

teşekkürler mother zi. kolaylaşacak değil mi. bunu duymak güzel :))