Uzun zamandır sayfamı açmamışım bile. Halbuki buraya, buralara çok düşkünüm.
Deniz Lal büyürken herşeyin bana bu kadar zor geleceği hiç aklıma gelmemişti. Bunun sebebi 34 yaşında anne olmam olabilir mi? Enerjim ne kadar az geliyor bana. Ve de tahammülüm.
Ek gıdaya geçtik bir de. Yeni doğduğunda nasıl panikliyorsam o haldeyim birkaç gündür. Yavaş yavaş rahatlamaya başladım. İki arkadaşım var; Ayten ve Rızkat. Ben ''onu yemiyor, bunu yemiyor'' dedikçe minnoşun ağzına ağzına verdiler. O cadı da onların elinden şıp şıp yedi ya. Deneyim böyle birşey demek ki. İlk doğduğunda bir süre kaşık ve bieronla beslemiştim deniz Lal'i ama unutmuş ikisini de. Şimdi yeniden tanıyor kaşığı. Slikon kaşık aldım bilmem gerek var mıydı? Ama aldım işte çok çekici ve yumuşacık görünüyorlardı. Biri pembe diğeri mor.
Aslında anam babam usulü severim ama...çay kaşığı da çok sert anacım.
Yeni eve taşındık bir de anam ağladı taşınana kadar. Topkapı sarayını size ayarladık süresiz kalabilirsiniz deseler gitmem. Tövbeler olsun gitmem. Bebekle daha da bir zor taşınmak falan. Ne olsa minnoşumdan biliyorum ben de ya neyse...
Yeni evimizde mutfak açık balık kızartmak yasak. Hiç çekemem kokusunu.
Ama yatağımda uyuyamıyorum. Neden alışamıyorum bilemem. Üç hafta oldu taşınalı, kaliteli bir uyku çekemedim daha. Neden bu kadar zor eskilerden kopmak, neden, neden,neden...
İşte böyle...özledim dediydim ya başlıkta onda böyle :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder