Hiçbiryerde değilim aslında. Kukuman kuşları gibi işten eve, evden işe gidip gelip duruyorum. Şuncağız bloğuma bile bakamıyorum. Çektiğim fotoları yayınlayamıyorum. Hergün motive etmeye çalışıyorum kendimi akşam eve gidince oturacağım bilgisayarın başına yazıp çizeceğim diye. Ama enerjim pek bir düşük olduğundan mıdır nedir yapamıyorum. Bu da beni çok mutsuz ediyor. Şimdi bu yazıyı bile işyerimden yazıyorum. Eve gidince bu akşam yine birşey yapamam çünkü annemler bizdeydi bu hafta, bu gece de gidiyorlar.
Hiçbirşey yapamıyorum dedim ya ailemin bizde olmasından aldığım enerjiyle bakliyat keseleri yaptık beraber. O kadar mutlu oldum ki elimde tekrar birşeyler yapınca anlatamam. Şu saat oldu, işteyim ve hala keyfim yerinde bu yüzden.
Ev de bloga koyacak çok malzeme birikti. En kısa zamanda yayınlayacağım hepsini. Böyle otur otur nereye kadar?
Demek ki buraya kadaaaarr....
2 yorum:
e hadi o zaman ?
e tamam o zaman.. ay neval çok zorlanıyorum vallahi halim harap. tembelim de heralde biraz. neler yapmak istiyorum bir bilsen ama hiçbişey yapamıyorum.ne olacak benim bu halim. herkes ne kadar enerjik ya... benim dışımdaki herkes...
Yorum Gönder