Yuh artık diyebilirsiniz. Soırun değil. Ama bence tamamdır.
Bu bakır sahan Malatya'ya bir arkadaşımızın düğünü için gittiğimizde alındı. Sabah güzel bir mekanda yaptığımız kahvaltıda sahanda yumurta vardı ve o kadar lezzetliydi ki sahanda yumurta yeme alışkanlığı olmayan ben bile bayıla bayıla yemiştim. Bu keyifin ardından ''Buraların bakırı iyidir bir tane alıp gidelim.'' dedik. Nerden bilebilirdik pazar kahvaltısı hayallerimizin baş köşesinde yer alan sahanın bizi yarı yolda bırakacağını...
Bu sahanda sadece 2-3 kez yumurta pişirdim. Nedense çok çabuk bozuldu. ''Şimdi bunu kim kalaylatacak kim uğraşacak'', ''acaba kullanmaya devam mı etsek'', ''aman boşver zehirliyormuş kalayı bozulunca'' gibi sarfettiğimiz cümlelerden sonra içinde görmüş olduğunuz mumlar, kendini bu genç yaşta hayata veda eden sahanın içinde buldu.
Kim tutar ki beni... İstediğim herşeyin içine mum koyabilirim. Sahanın bu halinden sıkılır, mumları çıkartır, sahanı kalaylatır, tekrar yumurta da pişirebilirim. Kim tutar beni?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder